Genelde yazılarımı yazarken mum ışıgında veya güzel sessiz bir ortamda yazardım. Bu yazımı kalabalık bir ortamda yazıyorum hemde yanımda sevdigim insan var. Yazımın konusu belli ama ne yazılacagı konusunda henüz bir anafikir oluşturamadım sanırım bir şeylerin güzel gidiyor olması kızacak şeyleri azaltıyor. Kızacak birşeyler olmayınca yazacak kelimelerde azalıyor. Yazacak kelimelerin azalma nedeni belkide halden memnun olmak birşeylerin degişmesini istememek olabilir. PC ‘nin şarjının birazdan bitecek olmasıda benim üzerimde hemen birşeyler yazmam gerektigi hususunda baskı kuruyor.

En iyisi hazır yanımda aşkımda varken Ezelden gelen “Aşkın” tanımını degişimini burada yazabilirim. Eski dönemlerde ki makalelerimi takip eden arkadaşlar bilirler ki aşk benim için farklı bir anlam taşırdı. Bu zamana kadar söyledigim güzel sözlerin aslında onlara gitmedigimi söylemiştim. Aslında bunu o kadar çok benimsemiştim ki artık asıl kızın hiç gelmiyecegini düşünmüştüm. Bir süre yalnızlık döneminden sonra aslında hayatın bu tarz şeyleri düşünmek için bile ne kadar kısa oldugunu anladım. Bu zaman zarfında insanların dünyaya acı cekmek için geldigi düşüncem yok oldu. İnsanlar acıları mutluluk için çekiyorlarmış.

Evet aşk, yukarıda dedigim gibi söylenen sözler ile alakalı konuyu neden burada yazdım. Şimdi yanımda ki sevilen geçmişte ola gelen düşünceler bütününü parçalamamı sagladı. Ona söyledigim sözler aslında hepsi en ince noktasına kadar ona aitti ve o ona söylecegim sözlerin hepsine sahip olacak.

Kısa tutuyorum cünkü aşkım sıkıldı ve telefon ile oynamaya başladı en iyisi onu daha fazla sıkılmasına izin vermeden yazıyı noktalamak olur. Ona onun olan güzel sözleri burada uzun uzun söylemek isterdim fakat biraz önce “PC şarjın bitiyor Tahir” dedi. İleri dönemlerde devam ederim.