İçimden bagırıp çağırıp sinirimi çıkartmak geciyor. Lanet olsun yine ayrıldım diyebiliyorum. 15 gün oldu neredeyse dogru ve yerinde bir bitişti aslında ama bazen onu özledigimi hissediyorum işte o zaman tutamıyorum kendimi. Kızacak  o kadar çok şey var ki şu hayatta ve bunların arasında kendim en başta. Gördün mü mutlulugu sarılsana be adam, yok arkadaş ne Tahir adam olur nede adamlık gerçekten vardır.

Sanırım ben sevmeden evleneceğim, bundan sonra da zaten birileri ile çıkma işlerine pek niyetim yok. Nasıl olur ne olur ilerde o konuyu hiç bilmiyorum. Karşıda bir hedef var ve sadece iş iş iş diyebiliyorum. Hedefte aslında bulanık hatta gözükmüyor bile.