Bugün galatasaray kalibiyetini kutlamak için yolda bir oraya bir buraya giderken yolumuz reina denen yere düştü. Oranın önünden geçerken kendimi kitli insanlar arasında hissettim. Hani kayıp olanlar olur ya nereye gidecegini bilmeyen insanlar. Yolda ki her bir nefis aynı yolda kayıp insan şuuruyla çevresine bakıyorlardı. Reina Disko dedikleri sen misin dedik ve geçtik gittik.

Bugün Türkiye’nin en güçlü takımı Galatasaray yine şampiyon olmayı başardı. Fazla fanatik degilim fakat bugün insanlara şöyle bir baktım ve az fanatik olayım dedim. Son dönemlerde ki en fazla fanatik oldugum dönemlerden bir gün bugündü.

Bugün sevilen ile küçük bazı sorunlar yaşadık maalesef bunlar beni çok üzdü. Sonra düzelttik durumu fakat üzülmemiz yanımıza kar kaldı. Ben biliyordum ayrılamıyacagımızı fakat onun soguk tarafını gördükce ayrılacaz mı yoksa gibi sorular gezindi durdu gün boyunca. İstanbul trafiginde yorgunluktan bir saat felan arabada uyudum çok güzel bir uykuydu.

Yolda giderken galatasaray’ın galibiyeti ile sokaklara kendilerini atan insanogulları “Ben Gibileri Görebilirmiyim” diye geziniyorlardı İstanbul yollarında…

Melih’in pencereden çıkarak saatlerce bayragı sallaması büyük bir özveri gerektiriyordu. Hem soguk hemde zor bir eylemde bu konuda sistemci melih dinar benim taktirimi kazandı.

Kürşat Küçük ‘ün de hakkını yememek lazım saat 12 den gece 24 ‘e kadar İstanbul trafiginde direksiyon salladı hemde Galatasaray marşını söyleyerek fakat kendi gönlünde yatan takım Fenerbahçe. Türkiye’nin en büyük 2. takımını tutmanın gururu ile direksiyonu sallıyarak İstanbul yollarını bugün hayli aşındırdı.