Bir kaç zaman önce duygusal hayatımın çok mutlu oldugunu düşünüyordum. Fakat kısa bir sürede herşey buz gibi eridi ve bitti. Şu an yanlızlıgımın son demlerindeyim. Uzun süredir bulundugum durumun maalesef farkında degilmişim. Bu zamana kadar taş gibi gördügüm aşk denilen şey bir buz yıgınından başka birşey degilmiş. Artık yaşlanıyorum ve hala birileri ile arkadaş olup ayrılma olaylarına devam ediyorum. Yahu Tahirim dur artık, yeter.
Hayata dair hırsımı kaybediyorum karamsarlıga gömülüyor sanki gündüzler. En agırıda yıllar önce başarıya odaklanıp savaştıgım degerlerin benim için hiç bir önem vermiyor olmasıdır. Aslında bu yazının bu kısmından öncesini yaklaşık 2 hafta önce yazmıştım ve yeni bir başlangıç yapmaya gerek duymadan bu yazıyı devam ettireyim istedim. Şimdi kısaca bir derleme yapacak olursam mutsuz oldugum dogrudur.
O kişi hakkında dün “Aşk Denilen Şey Bir Adilikmiş” başlıgı ile biraz yazı yazmıştım. Yazı biraz agır oldu sanırım, sonucunda herkes kendi hayatını yaşıyor bu durumda benim kimseye agır kelimele kullanma hakkına sahip olmamı vermiyor.
Ben içerimde degişik bir savaş içerisine girdim. Aranızda mutlaka bazılarını benim bu yaşadıgım iç psikolojik savaşı yaşamıştır. Kelimeler ile bu olayı şekilde en anlaşılır şekilde aktarmaya çalışacağım. Hani insan vucudunda kalp ve beyin vardır ve ikisininde farklı işlevleri ve bedenül et parçasında üstlendikleri görevler vardır. Bu son aşk olayındada üstlendikleri bir misyon vardı birisi yani kalp birşeylerin devamı hakkında ısrarcı iken beynim ise bu son aşk olayının son bulmasını istiyordu. Aralarında uzunca bir sürelerdir büyük bir savaş yaşanıyor.
Yakın zamanda aslında olaylar bir şekilde son dönemlerde beynin istedigi gibi devam etti. Bu devam edilen sürenin çok uzun olmadıgından beynin kazanmış oldugu bir başarıdan söz etmemiz aslında biraz zor. Lakin düne kadar devam eden süregelelik bir anda yıkıldı. Beynin aciz kaldıgı dün ki savaş hala devam ediyor. Bir anda dün sinir sistemimin bozulması ile acı çekmeye başladım.
Ah be Tahirim bu kadar şeyi yazıyor, bu siteyi açık tutuyorsun niçin? sadece bir hiç, evet koskoca bir hiç için. Dün ki yazımı 2000 kişi okumuş evet ne olmuş o kadar insan okudu ise, hiç birşey olmadı hayatım kesinlikle degişmedi. Tek bir artısı var ki oda aynı anda binlerce insan ile sohbet ediyor gibi olması.
Bu arada bu başlıgı 2 hafta önce dolmuş ile eve gelirken karşımda oturan mutlu bir çifte bakarken buldum. Aylar ve yıllar yaşanılıp, gömülen aşklar aynı zamanda kısa kısa hayatları düşündüm ve buz gibi eriyip giden yüregimi. Her aşk denilen olayda biraz daha eridigini ve onunda gücünün kalmadıgını düşündüm. ( gelecek olan okursan bu yazıyı o boşalan kalbim tamamen senle dolacak ) Aynı zamanda ünlü şarkıçı Kıraç’a gönderilmek üzere birde şarkı bestelemiştim şu an hatırlamıyorum ama güzel gibiydi. Buz gibi eridi yüregim diye başlıyordu mevzuya bir kaç tane daha dünyaya haykıran sözlerde vardı.
O kadar çok ki yazmak istedigim şeyler lakin gerçekten boşverin ben zaten ilerde bu siteleri vs bir çogunu kapatmayı düşünüyorum.