İstanbul
-
Gündüz müydü gece miydi? Sinek miydi sivrisinek mi? Kan kırmızıydı. Sabah olmuş güneş yoktu. Işık vardı soluktu, renksiz, sessizdi… Uyandım soguk bir uyanıştı sesle beraber sessizceydi, uyanmıştım. Kendime gelmem uzun sürdü, kendime gelmeliydim.
-
Kendimi her zaman ki zamandan daha farklı hissediorum. Nedeni nedir bilmiyorum ama içerimde sevilen ve garip bir duygu var. İstanbul’u yavaş yavaş severken terk ediyor olmam garip biraz
-
Ah şu heryerde gezen melekler Elbet banada birşeyler getirecekler Ya şu kara topraktayken verecekler Yada ben, ben degilken gelecekler Aglarken göremedim gözyaşlarımı Yaşayamadım bile saniyelerimi Beklerdim nasibimim gelir diye Geldi mi göremedim bile, diye diye
-
İnsanların ”Aşk Şehri” olarak nitelendirdikleri ve bu niteligi katan insanların onlarca aşk yaşamış olması İstanbul ilini aşk şehri gibi aslı olmayan bir kavram ile nitelik kazanmasını sağladı. Bu nitelik bana göre cok uzak, insanlığın yaşadıgı onlarca aşk var ama ben sadece bir ayrılık yaşadım. Hiç aşk yaşamadım bir tane ayrılık hatta ayrılık kavramının sözlük kavramı
-
Biraz önce uzun uzun yazmıştım sonra birden durdum ve baktım yazılanlara sonra o kadar yazıyı düşünmeden sildim. Bu yazıda İstanbul evet, yazının konusu İstanbul’u İstanbul yapan şey Ayrılık. Ayrılıklar şehri İstanbul’da gecen sürelerde İstanbul’un oksijenini bitirme girişiminde itiraf etmem gerekirse bulundum. Fakat üzülerek söylemem gerekirse başarısız oldum sanırım tam anlamı ile konsantre olamamış durumdaydım. İnsanlar